book mark
پنجشنبه, ۱۲ مهر ۱۴۰۳، ۱۱:۴۰ ب.ظ
رعشه. حسِ یکباره تمام رنجی که برای انسان روی زمین مقدر است: عشق.
در کسری کوتاه - بسیار کوتاه - از ثانیه، کاغذ روی هوا می‌ماند. قاشق از چرخش می‌ایستد. تصویر آخرین چین صاف‌شده لباس برای ابد ثبت می‌شود. یک متغیر روی تخته‌ای که در صدها فرمول ریاضی غرق شده است؛ثابت می‌ماند. زمان، بین ثانیه هشت و هفت، اندکی بیش از یک ثانیه توقف می‌کند. عشـق، همچون رعشه‌ای از ما می‌گذرد؛تمام وجود ما را به آنی در برمی‌گیرد، و رهامان می‌کند.
رهامان می‌کند یا رهایش می‌کنیم؟
عین عاشقی
حسین وحدانی
سلام امی عزیز امیدوارم حالت خوب باشه. من یکی از طرفدارای پر و پاقرص وبلاگتم و همیشه از قلمت لذت می‌برم. فقط خواستم بگم امیدوارم زندگی شادی داشته باشی و اینکه نگران نباش همه چیز درست میشه!